Yves Béhar یک طراح صنعتی و کارآفرین سوییسی است که در سانفرانسیسکو زندگی می کند. او شرکتِ طراحی و برند سازی اش را در سال 1999 در سانفرانسیسکو تاسیس کرد. یو کار خود را با فراگ دیزاین[1] آغاز کرد. طرح های او بر پایداری و مسئولیت های اجتماعی تاکید دارند. یو برای شرکت های زیادی از قبیل اپل، سامسونگ، هرمان میلر، پوما، وسترن دیجیتال، جنرال الکتریک، کداک و …. محصول طراحی کرده است.
یو در ابتدای فعالیت حرفه ای اش سه هدف برای خودش تعیین کرد، اولین هدف او آینده نگری در طراحی با استفاده از فناوری های جدید بود. هدف دومش شناخت انسان بود و به همین علت تلاش های بسیاری جهت رفع نیاز های انسان در طرح هایش داشت. هدف سوم او تعهد به طبیعت بود و اینکه یک راه پایدار برای زندگی و مصرف گرایی داشته باشد. در واقع اهداف او ترکیبی از فناوری، انسان و طبیعت را شکل می داد.
یو به جای یک سبک یا دیدگاه زیبایی شناسی، طراحی را از دیدگاه تکنیکی و نوآورانه در نظر می گرفت. ارتباطات عاطفی بین محصول و مصرف کننده و همچنین ویژگی های زیبایی شناختی را در طراحی قطعات و کار بر روی پروژه ها مد نظر قرار می داد. فلسفه اصلی او این است که طراحی یک عامل واقعی برای تغییر است و ما باید بر مفهوم “طراحی برای نه” تأکید کنیم؛ مسئولیت جهان اطراف بر عهده ماست. او با شرکت های کارفرما که تا حد زیادی به آنچه که مصرف کننده نیاز دارد پایبند اند و تنها محصولاتی زیبا تولید میکنند و مسئولیتی در قبال آینده ندارند، کار نمی کند.
هرمان میلر در سال 2006 از طراح Yves Béhar خواست یک صندلی بسیار مقرون به صرفه که هویت هرمان میلر را ازجمله؛ طراحی زیبا، ارگونومی درجه یک، مهندسی ظریف و احترام به محیط زیست در آن به نمایش گذاشته باشد طراحی نماید.
یو برای طراحی این صندلی شروع به بررسی طرح های گذشته هرمان میلر و نگاه به معروف ترین مکان شهری که زندگی می کرد انداخت، به بهترین نقطه از شهر؛ پل گلدن گیت. از خودش می پرسید، آیا می توان اصول مهندسی پل های معلق را به یک صندلی اعمال کرد؟
مفهوم استفاده از کانسپت یک پل معلق به معنی معلق بودن بدون چهارچوب و اسکلت، و این به نحوی انجام می پذیرفت که مواد الاستومر به گونه ای استفاده شوند که بیشترین تنش در نقاطی که پشتیبانی مورد نیاز است تقسیم شود و تنها محدوده ای را مهار کرد که بیشترین حرکت در آن نقاط اتفاق می افتد و یک ستون مانند Y انگلیسی که کلیت پشتی را مهار می کند در قسمت محوریت پشتی به کار گرفت.
پشتی هوشمند سه بعدی بدون ساختار به کاربر اجازه کشش و حرکت می دهد، درواقع تعادلی تحسین برانگیز بین تکیه دادن و احساس آزادی ایجاد می کند. رشته های الاستومر پشتی در نقاط تحت کشش ضخیم تر طراحی و تولید شده تا حمایت بهتری را در طول ستون فقرات و دیگر نقاط کمر ایجاد کند. این مواد الاستومری هوشمند باعث می شود تا شکل طبیعی S کمر، حالت طبیعی خود را حفظ کرده و آسیب کمتر و خستگی کمتری برای بدن رخ بدهد. پشتی صندلی با داشتن لامبرساپورت امکان تنظیم برآمدگی گودی کمر را تا ارتفاع 10 سانتیمتر فراهم می کند.
چهار ویژگی اصلی این صندلی، طراحی خوب، پشتیبانی کامل از کمر، ارزشمندی و جذابیت محصول می باشد. با استفاده از مهندسی هوشمند برای تبدیل مواد ساده به مواد خاص، تا افراد بیشتری روی آن راحت باشند.
پشتی صندلی یک زیبایی و جذابیت قابل توجه را برای کاربر خلق می کند که نشان دهنده الهام طراح از پل های معلق است. پشتی شبکه ای علاوه بر نرمی و ایجاد صمیمیت با کاربر، امکان تنفس و عدم تعرق هنگام استفاده از صندلی را فراهم می آورد.
پس چرا معنی اسم صندلی به جای “پل” ، “بادبان[2]” است ؟ به نمای کنار صندلی نگاهی بیندازید. شباهت صندلی به بادبان کشتی را می بینید؟ این نام نشان دهنده ی کشتی های قایقرانی است که از زیر پل هایی که الهام بخش طرح اصلی بوده است عبور می کند. جایگزینی “i” در ” sail” بعلت ساختار نوآورانه ایست که طراح خواسته است تا اسمی نو برای این صندلی برگزیند.
تیم طراحی بیش از 70 نمونه پروتوتایپ ساخت، تست کرد، و شکست و دوباره همه چیز از نو … این کار در نرم افزار صورت نگرفت و همه چیز در کارگاه و بر روی نمونه های واقعی انجام می شد. Don Goeman مدیر طراحی هرمان میلر جهت توصیف پروژه ها کلمه “رشد” را به جای “ساختن” عنوان می کند. طراحی صندلی SAYL در هرمان میلر سه سال به طول انجامید و در نهایت با همکاری عمیق چندین مهندس تراز اول دنیا به اتمام رسید و صندلی در سال 2010 به دنیا عرضه گردید. شرکت ها در پروسه دیزاین، سود، زیان و ریسک های هر طرح و هر خلاقیتی که منجر به یک محصول می شود را می پذیرند و این یکی از کوچکترین مسئولیت های اجتماعی در کسب و کار و به نفع آینده بهتر می باشد.
به نظر من هرمان میلر یک سبک را به فروش نمی گذارد بلکه مجموعه ای از اختراع هایی است که به عنوان رادیکال ترین محصولات در صنعت قابل تشخیص هستند. هرمان میلر در حال حاضر منعکس کننده ساختارهای شرکت های قرن بیست و یکم می باشد.
هدف هرمان میلر از طراحی و تولید این صندلی به حداقل رساندن استفاده از مواد و حداکثر راحتی بود. این ساختار نه تنها تجربه راحت و ارگونومیکی برای کاربر مهیا می سازد بلکه بطور کلی تاثیرات محیط زیستی را به حداقل می رساند.
SAYL یک حس بصری و شفافیت و احساس ارگونومی بیومورفیک را بدست می دهد. در همان زمان SAYL احساس فروتنی و تلاش برای رسیدن به طراحی تاکتیکی را بجای جذابیت بصری ارائه می دهد. صندلی هنگامی که از نزدیک دیده می شود جذاب و به عنوان یک عنصر بصری در فضا نمایان می شود اما از دور، تقریبا ناپدید می شود. یک محل کار و اداره به انسان ها و افرادی که در انجا کار می کنند متعلق است نه به صندلی ها، بنابراین SAYL در مقیاس کوچکتر و بصورت عملکردی ظاهر می شود.
این صندلی در سه قاره تولید می شود تا فاصله بین کارخانه و خریدار کاهش داده شود. این محصول حاوی PVC و مواد آن تقریبا به طور کامل قابل بازیافت است. قطعات کم، مواد کمتر؛ و هرآن چیزی که یک صندلی خوب باید داشته باشد را صندلی SAYL دارد. دست یابی به هدف تنها در صورتی امکان پذیر است که هر مولکول در محصول سخت تر کار کند! در نتیجه قطعات کمتر و مواد کمتر به معنی هزینه کمتر… که این اصل “محیط زیست” نامیده می شود.
[1] FrogDesign
[2] mainsail
پژوهش و برگردان: مهدیه عرب پور
منابع: http://www.mahdesign.blogfa.com
